VI Mistrzostwa Europy po HiszpańskuFuengirola, Costa del Sol, Hiszpania, 28 - 30 września 2012
turniej nierankingowy

Mistrzostwa Europy w Scrabble po Hiszpańsku są turniejem stosunkowo młodym, bo rozgrywanym dopiero po raz szósty. Jest to jeden z 4 turniejów regionalnych, jakie odbywają się w różnych częściach świata hiszpańskojęzycznego: w Europie, Ameryce Północnej i Środkowej, czy podzielonej na dwie strefy Ameryce Południowej. Przydział zawodników do strefy nie jest jednak ściśle przestrzegany, gdyż można grać zarówno w strefie macierzystej federacji, jak i w strefie zamieszkania.
Jako ostatnia duża impreza scrabblowa przed mundialem, turniej europejski gromadzi głównie zawodników, którzy nie zdołali jeszcze zapewnić sobie awansu na najważniejszą imprezę roku z innego tytułu — czy to z rozgrywek krajowych, czy też z tak zwanych turniejów dodatkowych.

"Głównie" — nie znaczy "tylko". Do Fuengiroli położonej na Costa del Sol przybyło bowiem również kilku zawodników ze światowej czołówki, którzy awans mieli już zapewniony: mistrz świata z 2010 roku w belgijce, trzeci zawodnik ubiegłorocznych mistrzostw świata i trzykrotny mistrz Europy w grze klasycznej Serge Emig — reprezentant Francji, mistrz świata z 2009 roku w belgijce Patxi Navarro, brązowy medalista mistrzostw świata z 2009 roku Juan Carlos Ayala, pierwszy mistrz Europy Lino Aguiar, zajmujący miejsca w czołowej dziesiątce mundialistów Montse Sánchez i Álvaro Noguer, czy też aktualnie najlepsza zawodniczka kolumbijska Aglaía Constantín. Nieco egzotyki do hiszpańskiego świata wnosili pozostali reprezentanci Francji, mieszkający w Izraelu Argentyńczyk Sergio Aronson i niżej podpisany.

Dla mnie niespodzianki zaczęły się już na dzień przed zawodami. Niemalże zawsze słoneczna Costa del Sol na czas turnieju przerodziła się w costa de la lluvia — wybrzeże deszczu — jak żartowali sami Hiszpanie. Po czterech miesiącach całkowitej suszy i pożarów lasów, w pobliskich górach zaczęła się powódź, a mój samolot do Malagi musiał lądować w Sewilli. Piątkową belgijkę przeniesiono z domu kultury do pobliskiej restauracji, bo przeciekał dach. Trzecia niespodzianka była znacznie milsza, bo nowo poznani koledzy po kilka razy upewniali się, czy aby na pewno wiem jak się rozgrywa belgijkę i na wyścigi tłumaczyli mi zawiłości regulaminowe.

Belgijkę wygrał z dobrym wynikiem 95,67% Serge Emig z Francji, były mistrz świata w tej dyscyplinie, drugie miejsce zajęła María de Arcos (93,56%), a trzecie Kolumbijka Aglaía Constantín (91,28%). Juan Carlos Ayala i Patxi Navarro w drugiej partii nie byli w stanie odrobić strat z pierwszej i zajęli odpowiednio 4 i 5 miejsce z wynikami również powyżej 90%. Niżej podpisany po kiepskim wyniku w pierwszej partii zdołał się podciągnąć w drugiej i zająć w klasyfikacji końcowej 15 miejsce na 21 zawodników z wynikiem 74,67%.

W sobotę i niedzielę odbył się dziesięciorundowy turniej w wersji klasycznej. Tych, którzy wybierają się na Mistrzostwa Świata w Scrabble po Hiszpańsku, zainteresują zapewne różnice regulaminowe w stosunku do polskich przepisów. Otóż regulamin międzynarodowy dopuszcza dwa rodzaje tempa gry: z zatrzymaniem czasu po każdym ruchu i po 25 minut na zawodnika oraz bez zatrzymania czasu i po 30 minut na zawodnika. W obu przypadkach obowiązuje zapis głównego ruchu (bez współrzędnych). W polskich eliminacjach wybraliśmy grę z zatrzymaniem czasu, okazało się jednak, że w ME stosowana jest ta druga możliwość. Zawodnik liczy punkty, zapisuje ruch i losuje płytki na własnym czasie. Na zgłoszenie chęci sprawdzenia wyrazów jest 5 sekund — wtedy czas można zatrzymać. Płytka po położeniu na planszy może być przemieszczona wyłącznie w ramach rzędu lub kolumny, a jeśli spadnie na planszę przypadkowo, musi zostać zagrana. Z wykreślanki można korzystać, ale trzeba ją sobie zrobić w czasie partii.

O przebiegu zawodów pisać jest trudno, jeśli się w nich uczestniczy. Prościej jest przelać na papier swoje wrażenia z gry, niż to co ważne.
Moim pierwszym przeciwnikiem był Álvaro Noguer, 8. zawodnik mistrzostw świata z 2008 roku. Porażka 390:484 dość dobrze nastroiła mnie na dalszą część turnieju. Kolejne dwie partie wygrałem dość wysoko, aby trafić w 4. rundzie na Patxi Navarro, który zbił mnie bez litości 639:368. W 5. rundzie pokonał mnie 435:394 Lino Aguíar. W tej partii przekonałem się o bolesności przepisu ograniczającego przemieszczanie płytek w czasie wykonywania ruchu.
Po 5 rundach prowadziła samodzielnie z kompletem punktów María de Arcos, która dzień wcześniej znakomicie zagrała belgijkę. W siódmej rundzie na czołowych stołach padły dwa remisy. W najciekawszej partii Serge Emig zremisował z José Montes 455:455, dzięki słowu ISQUEMIAS ułożonemu w ostatnim ruchu.

Przed ostatnią rundą prowadził z dorobkiem 7,5 punktu José Fernández z Kraju Basków, drugi był Patxi Navarro (7), a kolejne miejsca zajmowali Serge Emig i José Montes (po 6,5). Spośród zawodników z dorobkiem 6 punktów, wśród których miałem szczęście się znaleźć, szansę na podium zachowała jedynie María de Arcos. Szansę tę wykorzystała wygrywając z największym chyba pechowcem tego turnieju, Juanem Carlosem Ayala, po bardzo zaciętej partii (492:482). Swoje partie wygrali również José Fernández i Patxi Navarro, zachowując dwa pierwsze miejsca. Czwarte miejsce zajęła zawodniczka z Wysp Kanaryjskich Alicia Acosta, która ograła mnie pomimo wyraźnego braku "żarcia", a piąte mało utytułowany, ale rewelacyjnie grający Rick de las Casas.

Skomplikowany system awansów do mistrzostw świata przewiduje m.in., że z turniejów regionalnych kwalifikuje się bezpośrednio zwycięzca oraz najlepsza osoba z każdego kraju, ale pod warunkiem zmieszczenia się w 2/3 tabeli. Jeżeli zawodnik zakwalifikował się wcześniej z mistrzostw kraju, zwalnia swoje miejsce dla kolejnego gracza z macierzystej federacji. Zgodnie z tymi zasadami kwalifikację bezpośrednią uzyskali: José Fernández jako zwycięzca turnieju, María de Arcos (3. miejsce) jako reprezentantka Hiszpanii, Serge Emig (6.) z Francji, Damián Fernández (8.) ze Szwecji, Mariusz Sylwestrzuk (11.) z Polski, Aglaía Constantín (17.) z Kolumbii i Sergio Aronson (22.) z Izraela. Bezpośrednią kwalifikację w belgijce uzyskał zwycięzca — Serge Emig.

Turniej odbył się dzięki zaangażowaniu członków Club Malacitano de Scrabbble z Teresą Soler na czele. Belgijkę sędziowała bardzo sprawnie Montse Sánchez, a turniej klasyczny Mavi Carretero. Znaczącą pomoc wnieśli też prezes FISE Santiago Rolases oraz Patxi Navarro, który będzie pełnił funkcję dyrektora turnieju Mistrzostw Świata w Scrabble po Hiszpańsku już za trzy tygodnie.

Wyniki belgijki

Wyniki turnieju indywidualnego